Οι καφετέριες της νιότης μας

Τω καιρώ εκείνω, όπως λέει και το Ευαγγέλιο, ο Κορυδαλλός δεν είχε την εμπορική ανάπτυξη που έχει σήμερα.

Παρ όλα αυτά συγκέντρωνε κόσμο από τις γειτονικές συνοικίες, λόγω των πολλών και όμορφων καφετεριών του.

Η πλατεία Ελευθερίας, αλλά και η Μέμου, φιλοξενούσαν τέτοια μαγαζιά, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα σημερινά. Ίσως να ήταν καλύτερα και πιο ανθρώπινα!

Θα ξεκινήσουμε την

αναφορά μας από την πλατεία Ελευθερίας και το θρυλικό ALLOUETTE. Μια καφετέρια που έφερε ένα Ευρωπαϊκό αέρα στην πόλη μας. Με μια πολυτέλεια που δεν ήταν εξεζητημένη και καφέδες που πρώτη φορά ακούγαμε, όπως βιεννουά, Άιρις κόφυ και άλλους περίεργους.

Σερβιτόροι άψογα ντυμένοι πάντα με γραβάτα και μια ιδιοκτήτρια την Ίριδα, πραγματικό κέρβερο, που κρατούσε το μαγαζί σε υψηλό επίπεδο, ιδανικό για οικογένειες.

Λίγο πιο κάτω, εκεί που είναι σήμερα η Vodafone, υπήρχε το Lavaque. Στοιχειώδης επίπλωση χωρίς τίποτα ιδιαίτερο. Φιλόξενοι ιδιοκτήτες ο Θανάσης και ο Βικέντιος. Μαγαζί παρεϊστικο όπου σπάνια έβλεπες γυναίκα. Από τις γεύσεις του ξεχώριζε το παγωτό San Marco, σερβιρισμένο σε ψηλό ποτήρι.

Δυστυχώς κάποια εποχή κτύπησε την πόλη μας η μάστιγα των ναρκωτικών, με αποτέλεσμα η καφετέρια να αποκτήσει κακά φήμη και να την αποφεύγουν οι περισσότεροι.

Στη γωνία με την Διαμαντίδη η ΕΡΜΙΝΑ. Κάτι μεταξύ ALLOUETTE και  Lavaque. Ώστοσο μάζευε και οικογένειες.

Τέλος το Ευρώπα. Όμορφος χώρος, κι αυτός κυρίως για αντροπαρέες το χειμώνα κυρίως γιατί το καλοκαίρι φιλοξενούσε και οικογένειες. Αξέχαστος σερβιτόρος ο Τζίμης!

Στην πλατεία Μέμου, το ΟΛΥΜΠΙΑ του Θανάση, λιτό κι απέριττο ότι πιο κοντά σε καφενείο. Το Κορονάντο, ισάξιος ανταγωνιστής του ALLOUETTE, με υπέροχα γλυκά παραγωγής του Λαπαϊδη του ιδιοκτήτη.

Το Λε ζαρντέν μικρό και αγαπησιάρικο, οι Συμπληγάδες, φοβερή ατμόσφαιρα αν και μάλλον σε μπαρ παρέπεμπε.

Και βέβαια το ARAMIS! Ίσως ο καλύτερος φραπέ του κόσμου, εφάμιλλος του φημισμένου Λέντζου!

Στη διακόσμηση κυριαρχούσε το ξύλο που του προσέδιδε αρχοντιά.

Αλέκος και Τζίμης το διατηρούσαν σε υψηλά επίπεδα και ο Βενετσάνος κι ο Διαμαντής σερβιτόροι υψηλών προδιαγραφών.

Υπήρχαν και άλλες καφετέριες που θα μνημονεύσουμε σε άλλη ανάρτηση.