Τον παλιό, καλό καιρό, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο και τηλεόραση, οι απαραίτητες ατραξιόν για κάθε τσίρκο ή λούνα παρκ που σεβόταν τον εαυτό του ήταν ο γύρος του θανάτου, η ασώματος κεφαλή και άλλα εντυπωσιακά δρώμενα που φάνταζαν μαγικά στα παιδικά μάτια!
Με πόση ανυπομονησία περιμέναμε το πανηγύρι των Ταξιαρχών για να μπούμε στον κόσμο του φανταστικού!
Τότε υπήρχαν πολλοί
ελεύθεροι χώροι που προσφέρονταν για να στηθούν οι τέντες με τα περίεργα αλλά και τα αυτοσχέδια λούνα παρκ.
Κούνιες, βαρκούλες, καρουζέλ αλλά και πιο προχωρημένα όπως το περιστρεφόμενο με τα καθίσματα που ένιωθες πως πετούσες.
Από τα πιο εντυπωσιακά θεάματα ήταν ο γύρος του θανάτου. Μηχανές που περιστρέφονταν με ταχύτητα οριζόντια μέσα σε ένα κύλινδρο.
Εξ ίσου παράξενες ήταν η "Ασώματος κεφαλή" και το "ακέφαλο σώμα"
Το πρώτο που με κάποια εφέ καθρεφτών, έκανε το κεφάλι που ήταν ακουμπισμένο σε ένα τραπεζάκι να φαίνεται πως είναι αποκομμένο από το σώμα. Ο τρόμος όταν το βλέπαμε να μιλάει και να ανοιγοκλείνει τα μάτια, απερίγραπτος!
Όσο για το ακέφαλο σώμα, βρισκόταν μέσα σε μια λάρνακα και δεν είχε κεφάλι, ή μάλλον για την ακρίβεια, δεν φαινόταν να έχει!
Ταχυδακτυλουργοί με απλά κόλπα, που σήμερα θα μας φαίνονταν αστεία, μας άφηναν τότε με το στόμα ανοικτό.
Ο νάνος Ζαχαρίας, ντυμένος τσολιάς ήταν άλλη μια ατραξιόν. Χόρευε, τραγουδούσε και όπως έλεγε ο παρουσιαστής ήταν "πιο κοντός κι από τους Πυγμαίους της Αφρικής"!
Εξυπακούεται πως δεν μπαίναμε σε όλα, ελλείψει χρημάτων, όμως βρίσκαμε τρόπο. Άλλος έμπαινε στο ένα, άλλος στο άλλο και μετά μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας.
Και στο τέλος, ένα μαλλί της γριάς γλύκαινε τους ουρανίσκους μας.
Όμορφα χρόνια, ή μπορεί εμείς να τα βλέπουμε έτσι λόγω νοσταλγίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κακόβουλα ή διαφημιστικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται