Οι εκδρομές με το πούλμαν ήταν η καλύτερη μας εμπειρία εκείνα τα χρόνια.
Άγιο Γιάννη Ρώσσο, Παναγία Δαμάστα και άλλες κοντινές ή πιο μακρινές διαδρομές.
Συνήθως Κυριακές πρωί, στον δρόμο μπροστά στον Ταξιάρχη, περίμενε το πούλμαν να επιβιβαστούν οι εκδρομείς.
Ο αείμνηστος Γιώργος Κελεντερίδης, ο διοργανωτής
των εκδρομών, σημείωνε τα ονόματα και όταν συμπληρωνόταν ο αριθμός ξεκινούσαμε για τον προορισμό μας.Η διαδρομή, εκτός από τα πανέμορφα τοπία αλλά και τις επικίνδυνες στροφές, διανθιζόταν και από τα ανέκδοτα( κρύα τις περισσότερες φορές και πάντα τα ίδια!), που έλεγε από το μικρόφωνο ο Γιώργης και από τα τραγούδια του Χιώτη κυρίως αλλά και του Τσιτσάνη, του Μάρκου και άλλων επίκαιρων της εποχής.
Τα τραγούδια του πούλμαν τα λέγαμε τότε, και ακόμα έτσι τα λέμε!
Αξέχαστα θα μου μείνουν τα παγωμένα νερά στην Παναγία Δαμάστα! Βάζαμε το καρπούζι στη ροή τους και σε 10 λεπτά ήταν σαν να το έβγαζες από το πιο δυνατό ψυγείο.
Σπάνια τρώγαμε έξω. Είχαν φροντίσει οι γονείς να φτιάξουν από βραδύς, κεφτεδάκια, τυρόπιτες και ότι άλλο για να γευματίσουμε κάτω από τα πεύκα, μέσα στη φύση. Και ύστερα παιχνίδι, ατέλειωτο παιχνίδι, να γεμίζουν τα πνευμόνια οξυγόνο και συντροφικότητα!
Κάποιες λίγες φορές στην επιστροφή, σταματούσαμε στο Κριεκούκι, τις σημερινές Ερυθρές, για βραδινό φαγητό.
Κοκορέτσι στη λαδόκολλα, ένα τάλιρο και γέμιζε το τραπέζι. Η απίστευτη γεύση του συνοδεύει τις αναμνήσεις ακόμη και σήμερα!
Και ύστερα η επιστροφή, με τα ίδια τραγούδια και τα ίδια κρύα ανέκδοτα!
Και όμως δεν μας κακοφαινόταν. Την επόμενη Κυριακή πάλι εκεί θα πηγαίναμε, αν βέβαια υπήρχαν τα χρήματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κακόβουλα ή διαφημιστικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται