Φτώχεια και των γονέων εκείνα τα χρόνια!
Το τεφτέρι με τα χρέη στον μπακάλη και σπάνια στον χασάπη, γέμιζε χρωστούμενα που δύσκολα ή και ποτέ δεν μηδενίζονταν.
Άσε τα είδη προικός που αγόραζαν με δόσεις οι γυναίκες, που ποτέ δεν εξοφλούσαν!
Και όταν τα πράγματα ζορίζονταν πολύ, υπήρχε η λύση του παλιατζή.
Κανένα παλιό κοστούμι.....
παπούτσια σε καλή κατάσταση....άρβυλα...καμμιά χλαίνη και στρατιωτική κουβέρτα που έπαιρνες μαζί σου μετά την μεγάλη θητεία σου. ακόμα καιο μπακιρένια σκεύη ανταλλάσσονταν με λίγα τάλιρα. Και βέβαια με τα απαραίτητα παζάρια."Ολοκαίνουργιο είναι το κοστούμι! Μόνο στην εκκλησία το φορούσε ο άντρας μου και σε καναδυό γάμους">
"Τι λες κυρά μου!", απαντούσε ο έμπειρος παλιατζής. "Αυτό είναι γυρισμένο έχει και μανταρίσματα....".
Δίκιο είχε. Όταν το κοστούμι πάλιωνε αρκετά και το ύφασμα του γυάλιζε, το έδιναν οι νοικοκυρές στον ράφτη και το γύριζε (το μέσα έξω)....όσο για τα μανταρίσματα ο σκώρος τότε ήταν άγριος και πεινασμένος για μάλλινο ύφασμα.
"Να σου δώσω πέντε τάλιρα", κατέληγε. "Και χάρη σου κάνω, μέσα θα μπω!".
Πέντε, πέντε, τι να κάνει η κακομοίρα που έπρεπε να ταΐσει τα κουτσούβελα, τα έπαιρνε, άσχετα να άξιζε τουλάχιστον τα διπλάσια.
Τόσο το έβρισκες σε λίγες μέρες στους πάγκους του Γιουσουρούμ. Με το παλαιοπώλη να διαβεβαιώνει: "Πάρτο καινούργιο είναι ,αθάνατο ύφασμα...ΜΗΝΑΪΔΗ-ΦΩΤΙΑΔΗ...τζάμπα το δίνω ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κακόβουλα ή διαφημιστικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται